Aktualności 
Parafia 
Działalność 
Nabożeństwa 
Ogłoszenia 
Galeria 
Kontakt
 
Do pobrania 
Zgromadzenie 
Linki 
Mapa serwisu 






  Nawigator: Familia / Parafia / Grupy duszpasterskie / Tarnowskie Hospicjum Domowe Kontakt  E-mail
 
Tarnowskie Hospicjum Domowe


„Cierpieć Bez nadziei to początek piekła"

bl_ozanam.jpgTarnowskie Hospicjum Domowe skupia 32 wolontariuszy, w tym 9 lekarzy, 12 pielęgniarek 12 osób nie związanych zawodowo ze służbą zdrowia.

Finansowanie działalności Hospicjum pochodzi głównie ze zbiórek przeprowadzanych podczas organizowanych przez nas koncertów, pikników dobroczynnych oraz pomiaru ciśnienia w kilku punktach miasta. Współpracujemy przede wszystkim z Miejską Przychodnią Onkologiczną oraz z Hospicjum stacjonarnym w Dąbrowie Tarnowskiej.

Opieka domowa nad osobami w terminalnej fazie choroby nowotworowej rozpoczęła się w Tarnowie w 1992 roku z chwilą utworzenia przez lekarzy i pielęgniarki Hospicjum św. Kingi. Niestety , działalność Hospicjum z wielu względów została wkrótce przerwana. Pomimo tego kilku ofiarnych lekarzy oraz kilka pielęgniarek poświęcało swój wolny czas na odwiedzanie chorych w domach.

W 2001 roku ponownie odżyła idea służenia chorym w ramach Hospicjum. Inicjatywę wziął w swoje ręce Proboszcz parafii Świętej Rodziny X. Jerzy Berdychowski. Grupa osób zainteresowanych tą inicjatywą wciąż się poszerzała. 21stycznia2001 roku , podczas spotkania opłatkowego Służby Zdrowia, nastąpiło uroczyste otwarcie Tarnowskiego Hospicjum Domowego. Wkrótce grupa inicjatywna na Walnym Zebraniu wybrała zarząd.

Podczas zebrania przegłosowano także statut Stowarzyszenia, Który przygotowała Komisja koordynacyjna oraz zatwierdzono patrona Hospicjum -bł. Fryderyka Ozanama.

Ten wybitny profesor Sorbony i działacz społeczny sam dotkliwie doświadczył cierpienia będąc chorym na raka nerki. Umarł w wieku czterdziestu lat zostawiając młodą żonę oraz małą córeczkę. Jego zasługą jest zrozumienie sensu cierpienia w duchu Św. Wincentego a Paulo , które szeroko zaowocowało w świecie. F. Ozanam założył Konferencje Wincentyńskie, które skupiają obecnie 850 tyś. Członków w 130 krajach świata i mają za zadanie pomoc chorym i ubogim.

Z chwilą oficjalnego otwarcia Hospicjum zaczęliśmy przyjmować pierwsze zgłoszenia chorych, pojawiły się pierwsze problemy. Wielką pomoc i wsparcie okazała nam dr inż. Romana Antonowicz dzieląc się z nami doświadczeniem, wiedzą a przede wszystkim „zarażając" nas swoim entuzjazmem i zaangażowaniem w służbie człowiekowi cierpiącemu i jego rodzinie. Jednocześnie rozpoczęliśmy starania o zarejestrowanie Stowarzyszenia Hospicjum w sądzie. Niestety, droga do zdobycia osobowości prawnej jest trudna i żmudna ,gdyż właśnie od bieżącego roku radykalnie zmieniły się przepisy.

W celu uzyskania finansów na działalność Hospicjum zaprosiliśmy na koncert znanego saksofonistę P. Barona oraz chór kleryków XX. Redemptorystów z Tuchowa. Po koncercie były zbierane ofiary na rzecz Hospicjum. Ponadto we współpracy z CENTER-MED-em zorganizowaliśmy zbiórkę pieniędzy w kilku punktach miasta łącząc to z pomiarem ciśnienia oraz reklamą tejże firmy. W takim samym celu przygotowaliśmy Piknik Dobroczynny.

Serce jest symbolem dobroci. Jest to także symbol naszego Tarnowskiego Hospicjum Domowego, które obejmuje swoją troską ludzi będących w ostatnim stadium choroby nowotworowej. Działamy już od stycznia tego roku otaczając opieką kilku chorych. Zgłoszeń jest coraz więcej.

Skupiamy wolontariuszy czyli ludzi o wrażliwych sercach, którzy otaczają innych dobrocią i poświęcają im swój czas nie otrzymując za to żadnego wynagrodzenia. Są wśród nas lekarze, pielęgniarki, służba maltańska, klerycy oraz inni wolontariusze różnych zawodów nie związanych z medycyną.

Pragniemy naszym podopiecznym ofiarować swoją bliskość , aby nie czuli się samotni. Pragniemy również zmniejszyć ich lęk i ból oraz dolegliwości spowodowane chorobą nowotworową, lecz brak nam pieniędzy na leki p/bólowe, materiały opatrunkowe, środki przeciw odleży nowe , a także niezbędny sprzęt medyczny mogący przynieść ulgę w cierpieniu naszym chorym.

W każdy miesiącu spotykamy się trzecie czwartki czynnie uczestnicząc w Eucharystii, a następnie ubogacamy ducha i serce poprzez konferencje, na które zapraszani są różni ciekawi ludzie. Po konferencji następuje zwykle dyskusja, jest to również czas na podzielenie się własnymi refleksjami oraz radościami i trudnościami, które napotykamy w naszej służbie. Natomiast ostatnie czwartki miesiąca zarezerwowane są na spotkania rodzin osieroconych.